Previously...

Alweer twee maanden sinds ik hier iets geschreven heb. Intussen een hoop gebeurd. Na nog 2 weken mijn cursus in Edinburgh te hebben gevolgd, ben ik mijn reis gaan vervolgen in Stirling. Ik vond het wel heel jammer om van iedereen afscheid te nemen en van Edinburgh zelf, omdat ik het zo naar mijn zin heb gehad, maar ik had ook zin om aan iets nieuws te beginnen.

Stirling is een relatief klein stadje, maar erg centraal gelegen in Schotland met een rijke historie. Zo is het vrij toeristisch door de battle of Stirling bridge die hier heeft plaatsgevonden, William Wallace heeft toen, in 1297, de Engelsen verslagen. William Wallace is dan ook de legendarische Schotse held en wordt veel met Stirling geassocieerd.
Het belangrijkste voorbeeld is the William Wallace monument dat in Stirling staat en vandaar ook de vele toeristen. Ik heb dan ook eindelijk Braveheart gezien, want dit moest ook wel aangezien ik in "Braveheart" town een tijdje woonde en werkte, hoe "historically inaccurate" de film dan ook mag zijn. (Zie foto's voor de geweldige instructies die mijn hostel op Braveheart geplakt had.)

Ik ben hier voor een maand in een hostel gaan werken in ruil voor accommodatie in het hostel. Het werk zelf was vrij simpel en kostte niet te veel tijd, dit varieerde van badkamers schoonmaken tot bedden opmaken tot receptie shifts. Niet altijd het meest interessante werk, maar helemaal prima en ik had altijd erg veel vrije tijd. Ik heb heel veel leuke mensen ontmoet daar en dat maakte het werken en wonen daar ook zo leuk, er waren altijd wel mensen. Van samen films kijken, naar naar de film gaan, naar dagtripjes maken en op excursie gaan overdag (en vervolgens verdwaald raken en een omweg nemen van een paar uur...). Tot samen naar de meest Schotse pub gaan die je je kan voorstellen, letterlijk je middenin alle live muziek bevinden. Met z'n allen koken en met de staff en de gasten samen eten: kortom, er was altijd wel iets te doen.

Thuis mis ik niet heel erg, maar ik vond het wel heel jammer dat ik voor het eerst niet Sinterklaas zou vieren. Daarom had ik van tevoren een pakketje opgestuurd met daarin allerlei Schotse cadeautjes en Engelse gedichten, zodat ik toch een beetje bij mijn familie zou zijn om dit te vieren. Een aantal dagen nadat het pakketje was aangekomen, kreeg ik zelf een pakketje terug en beide mochten pas op 5 december worden opengemaakt. Uiteindelijk hebben we toch nog met z'n allen Sinterklaas gevierd, samen videochatten en om de beurt cadeautjes openmaken. Ook al zat er een zee tussen, het voelde toch alsof ik er echt bij was.

En dan was het vervolgens ook alweer tijd om hier weg te gaan. Ook al was het weer jammer om afscheid te nemen, ik had ook zin om aan iets nieuws te beginnen en merkte ik dat ik hier ook wel aan toe was. In ieder geval weer een hoop mensen van veel verschillende landen ontmoet en weer veel leuke vrienden gemaakt.

Ik ben hier net vóór kerst vertrokken en heb kerst heel fijn vertrouwd met mijn familie kunnen vieren in een, voor hen, minder vertrouwde omgeving. Ik zal hier in een volgende blogpost wat meer over vertellen...