The most wonderful time of the year

Nadat ik afscheid had genomen van mijn vrienden en collega's in Stirling ging ik na een paar dagen in Glasgow mijn reis vervolgen in Whitekirk. Hiernaartoe komen bleek nog meer een opgave te zijn dan van tevoren gedacht. Maar na 4 uur, 3 tassen, 2 treinen, 2 bussen, 1 kerkhof, 1 muur en 1 hek met prikkeldraad, had ik het eindelijk voor elkaar weten te krijgen om in het huisje aan te komen. De dag erna zou ik dan na 3 maanden mijn familie weer zien en samen met hen kerst vieren. Zij hadden een huisje ten oosten van Edinburgh geboekt en dit zag er allemaal heel leuk en mooi uit, maar om in het donker een huisje te vinden in de Middle of Nowhere, zonder verbinding, licht of een pad, is nog niet zo makkelijk als gedacht. Eenmaal daar aangekomen was het even klaar met de stress en kon ik eindelijk even ontspannen tot m'n familie dan zou komen de dag erna. Na ietswat vertraging stonden ze dan eindelijk voor de deur, dat is iedereen behalve m'n vader. En toen we na elkaar begroet te hebben allemaal de spullen uit de auto gingen halen en ik met armen vol met dozen en tassen stond, zag ik daar opeens een blonde wolf op me afrennen. Dit was oprecht iets wat ik nooit verwacht, maar stiekem wel gehoopt had, en dit maakte daarom kerst echt compleet. Beste kerstcadeautje, dat is zeker.
Ik weet nog dat ik tegen vele vrienden hier verteld had dat ik hoopte dat ze Stof stiekem zouden meenemen. Een vriendin van me had nog zelfs daarna gezegd "I remember we were wondering: maybe your parents are going to bring him to Scotland... and finally the dream came true!" dus zeker een topverrassing (dank familie!!!)!
Ook al had ik mijn familie al best een tijd niet gezien, het voelde allemaal gelijk weer vertrouwd. Zoals m'n moeder ook zei "iedereen valt automatisch weer terug in z'n vaste rol binnen het gezien, maakt niet uit hoe lang je elkaar al niet gezien hebt".

Vervolgens mocht ik de komende dagen dan even gids spelen en ondanks dat het weer en de tijd niet altijd meewerkte, heb ik toch mijn best gedaan hier en daar mijn favoriete plekjes In Edinburgh te laten zien.
Met z'n allen zijn we ook lekker uit eten geweest voor kerst in Edinburgh. En Noor en ik zijn zelfs nog in een veel te hoge attractie (van 60 meter!) op de Christmas Market geweest. Zeker een aanrader voor medemensen met hoogtevrees!!
Ook heb ik ervoor gezorgd dat het Meulenberg tempo er weer goed inzat! Met de gelimiteerde tijd, wilde ik immers zo veel mogelijk laten zien!

Het was dan geen White Christmas, maar zeker een warme.
Samen weer gekletst, gelachen, gehuild, gegeten, gewandeld en geknuffeld, was fijn iedereen weer even te zien, al was het maar voor even.