Till next time

Na kerst ben ik weer teruggegaan naar Edinburgh en heb ik hier vervolgens samen met vrienden Oud & Nieuw of beter gezegd Hogmanay gevierd. Hogmanay is het einde van the Celtic year en is dan ook een eeuwenoud feest wat in Schotland gevierd wordt. Met name in Edinburgh pakken ze elk jaar uit en vanaf het kasteel werd er dan ook extreem veel vuurwerk de lucht in geknald, wat er natuurlijk spectaculair uitzag! Na daarna in een pub met een hele hoop dronken mensen gedanst en gezongen te hebben en knuffels en nieuwjaarswensen van ongeveer iedereen gekregen te hebben, was het dan ook maar tijd to call it a night.

De eerste twee weken van januari waren nou niet echt extreem bijzonder. Erg veel heb ik niet per se gedaan. Ik ben in Edinburgh gebleven en heb mezelf daar een beetje vermaakt. Wel ben ik alleen Arthur's Seat opgegaan. Hiervoor had ik het beste weer uitgekozen, er was namelijk overal mist en na de door de modder omhoog te zijn geklommen, was er dan ook niet veel, laat ik beter zeggen helemaal niks, qua uitzicht van de stad te zien. Maarja, in ieder geval kan ik dat weer van mijn lijstje afstrepen. Na door doorns en bosjes gelopen te zijn en mijn weg te zijn kwijtgeraakt (ik kon door de mist gewoon niet verder dan twee meter zien en wist ook niet waar ik naar beneden moest), was ik eindelijk beneden weer terecht gekomen en weer een avontuur rijker.

Na een dag of 10 in Edinburgh gezeten te hebben werd ik een beetje gek van alleen zijn en niks doen, dus besloot ik maar het beste van mijn laatste weken in Schotland te maken en de Highlands in te trekken. Vervolgens had ik een paar nachten in een hostel in Inverness geboekt en de avond dat ik daar aankwam, wist ik dat ik de goede keus had gemaakt.
Het was fijn en leuk om weer allerlei nieuwe mensen te ontmoeten en weer even te socializen zogezegd. Ik heb toen ook de avond van tevoren heel impulsief een dagtour naar Isle of Skye geboekt. Ik wilde hier al superlang heen en toen mijn kamergenoot zei dat hij dat ging doen de dag erna, had ik zoiets van "waarom ook niet?". Ik ben heel blij dat ik dat gedaan heb en heb binnen een dag een hele hoop van dit prachtige isle gezien, maar lang niet genoeg. Ik zal hier zeker terugkomen en goed mijn tijd nemen, maar ik heb in ieder geval een vrij goede indruk gehad in een korte tijd (ook al was het weer dan niet top).
Ook ben ik weer gezellig uit geweest naar echte Schotse pubs die avonden. Live Schotse traditionele muziek, de soort muziek waardoor je gewoon wilt dansen. Iets wat uiteindelijk ook gebeurde naar dat er opeens overal mensen werden meegetrokken en iedereen vervolgens stond te springen en draaien. De dag erna hadden mijn vrienden mij zelfs overgehaald om hen Ceilidh, Schotse traditionele dans (jawel, hij is weer terug en dit zal niet de laatste keer zijn) te leren. Ik had hier nou niet echt zin in, het feit dat ik het een paar keer gedaan had, betekent nou niet gelijk dat ik een docent ben, laat staan het zou willen doen in een pub waarin iedereen z'n pint gewoon zit te drinken en je vervolgens aanstaart. Maar nadat een vriend de muzikanten gevraagd had dansmuziek te spelen had ik nou niet heel veel keus en vervolgens stonden we gezellig (en een tikkeltje ongemakkelijk) met z'n achten te dansen terwijl iedereen ons aanstaarde. Maar al met al was het toch een erg gezellige avond.

Vervolgens begon ik de dag erna aan een van mijn meest spontane avonturen tot nu toe. Ik had twee dagen ervoor twee Fransen in het hostel ontmoet die vertelden dat zij waren komen liften naar Schotland. Toen ik zei dat het me heel leuk leek, maar het niet echt ga doen, omdat ik in m'n eentje reis, stelden ze gelijk voor dat ik met heen mee kon gaan als ik wilde. Omdat ik toch geen plan had en het hele aardige gasten waren, heb ik toen ook gezegd van "jaa waarom niet eigenlijk?!" Een vriend van hen kwam de dag erna en zo konden we makkelijk in paren gaan liften, mochten mensen niet vier van ons meenemen. We hadden ook echt de beste dagen uitgekozen, want de eerste dag was er hevige sneeuwval, supermooi, maar natuurlijk niet extreem handig voor ons. Uiteindelijk is het gewoon gelukt om van Inverness naar Oban te liften, in totaal zo'n 200 kilometer. De eerste dag hadden we als tussenstop Fort Augustus, dit is waar Loch Ness eindigt. Loch Ness zelf was echt prachtig om te zien door alle sneeuw en je leek je echt in een sprookjeslandschap te bevinden. We zijn die nacht in Fort William bleven slapen en de dag erna naar Oban gegaan. Omdat iedereen vrij uitgeput was en de avond erna er Ceilidh zou zijn, hadden we uiteindelijk besloten in Oban te blijven. Ik heb hen toen vervolgens overgehaald om mee naar de Ceilidh te gaan. Iets waar ze me achteraf allemaal dankbaar voor waren en zo hebben zij hun vakantie wel echt op een Schotse stijl wezen af te sluiten. Ik heb het superleuk met hen gehad, veel gezongen (een van hen had z'n gitaar mee), veel gelachen, gekletst, gedanst en gewoon genoten van Schotland zelf. Superleuke dagen gehad en superleuke vrienden erbij!

Ik ben toen nog een paar dagen in Oban gebleven nadat zij weer naar Frankrijk vertrokken waren. Ik kwam toen ook supertoevallig vrienden van het hostel waar ik gewerkt had tegen. Dus dat was wel heel leuk om hen weer even te zien. Omdat ik toch in Oban was, besloot ik een ferry te nemen naar Isle of Mull en daar een paar dagen te blijven. Hier heb ik vervolgens heerlijk een paar dagen van de rust en stilte genoten voor ik weer terugging naar het altijd levendige Edinburgh.

Eenmaal in Edinburgh aangekomen begon de drukte gelijk alweer en heb ik diezelfde avond nog meegedaan met een pub crawl. Veel leuke mensen ontmoet weer en ook oude bekenden gezien, dus dat is altijd leuk. Na een paar dagen in Edinburgh gebleven te zijn, moest ik dan echt Schotland verlaten. Toch wel heel gek na hier zolang te zijn geweest. Maar ik weet dat ik zeker zal terugkomen en ik heb ook veel zin in het volgende avontuur! Ik schrijf dit dan nu ook vanuit Selfoss, IJsland. Morgen zal ik met mijn nieuwe werk beginnen en ik ben heel benieuwd wat dat mij allemaal zal brengen!